Hoe wordt de interne weerstand veroorzaakt?

De interne weerstand van de batterij omvat ohmic weerstand en polarisatieweerstand. In de constante temperatuuromstandigheden, is de ohmic weerstand wezenlijk constant, en de polarisatieweerstand varieert met factoren die het polarisatieniveau beïnvloeden.
De ohmic weerstand is hoofdzakelijk samengesteld uit de contactweerstand van elk deel van het elektrodenmateriaal, de elektrolyt, de diafragmaweerstand, de huidige collector, en de verbinding van de lusjes, en is verwant met de grootte, de structuur, en de verbindingswijze van de batterij.

De interne impedantie wordt beïnvloed door de fysische eigenschappen van de elektrolyt, en kleiner de deeltjesgrootte van het elektrolytmateriaal, lager de impedantie. De korrelgrootte wordt gecontroleerd door de batterijfabrikant tijdens de verwerking van het elektrolyt materiële poeder.
De spiraalvormige structuur van de elektroden wordt typisch gebruikt om oppervlakte te maximaliseren, daardoor verminderend interne impedantie. Deze benadering vermindert hittegeneratie en staat voor snellere en lossingsfactuurprijzen toe.
Bij lage temperaturen, is het materiaal binnen de batterij slecht actief, zodat kan het bij lage temperaturen zeer inefficiënt zijn. Aangezien de temperatuur stijgt, stijgt de batterijefficiency en de interne verhogingen van de reactiesnelheid. Een slecht effect is dat de self-discharge batterij ook stijgt.
Aangezien de meeste actieve chemische producten in de elektrode aan het eind van de lossing zijn ingebed om een stabiele situatie te vormen, steeds minder is het vrije actieve materiaal. Daarom stijgt de interne weerstand van de batterij ook beduidend aan het eind van de lossing, die ook de belangrijkste reden voor de snelle daling van het batterijvoltage aan het eind van de lossing is. de reden.